Openingstekst

Goedenavond allemaal.
Fijn dat jullie gekomen zijn.
Deze viering gaat zo beginnen, maar niet hier op het altaar.

Met deze viering van vandaag begint  een nieuw kerkelijk jaar.
Immers  is Jezus na zijn dood weer opgestaan en ook wij kunnen na onze dood weer verder “leven”.
Daarom wordt vandaag de nieuwe Paaskaars ontstoken,
en het licht van de kaars, en dat van Jezus dus ,  gaan wij aan elkaar doorgeven.

Ook wordt in deze viering het nieuwe water voor de doopvont gezegend.
We leggen allemaal opnieuw onze doopbelofte af, de tekst daarvan staat  in ons boekje.
We zeggen vandaag ook de geloofsbelijdenis
En..we worden besprenkeld, met het nieuw gezegende doopwater.
Kortom we gaan beginnen aan een nieuw gezegend jaar.

Spiegelverhaal bij Johannes 20, 1-9

Het schuurtje in de hemel

Tine liep naar het schuurtje van haar opa.

“Pak maar wat je wilt”, had haar oma gezegd.

Eerst wilde ze niet, want ze was nog heel verdrietig omdat haar opa vorige maand was doodgegaan..

In de tuin kwamen alle bloemetjes uit, die opa er had ingezet. Had opa het maar kunnen zien…

Opa was al een tijd ziek geweest en iedereen had geweten dat hij snel dood zou gaan. Tine was elke dag bij hem geweest. En dat was helemaal niet vervelend hoor! Opa was nooit treurig. Zelfs toen hij alleen nog maar op bed lag, probeerde hij Tine aan het lachen te maken. Hij zocht op YouTube naar grappige filmpjes voor haar en was blij en vrolijk. Tine snapte dat niet, maar vond het wel leuk.

“Tine”, had hij gezegd, “ik wil graag dat jij de spullen uit mijn schuurtje krijgt”.

Ze ging altijd bij opa kijken in het schuurtje. Het liefste maakte opa met zijn gereedschap wat Tine had bedacht: een pop, een marionet een loopfietsje en nog veel meer. Allemaal mooie dingen, die ze altijd mee mocht nemen en die nu bij haar op de kamer stonden.
Nu mocht ze al het gereedschap meenemen naar huis. Tine had het schuurtje nog nooit leeg gezien, zo zonder opa…Ze ging zitten en huilde een beetje.Ze was niet blij met het gereedschap, ook al kon ze het zelf wel gebruiken: ze wilde later timmervrouw worden.

Toen zag ze een brief op de werkbank liggen.

“Lieve Tine”, begon het.

“Wees niet verdrietig. Als je dit leest denk ik ook aan jou, hier in mijn nieuwe schuurtje in de hemel. Want zolang je mij herinnert,  ben ik niet dood.

Neem daarom mijn gereedschap en wordt een goede timmervrouw.”

Tine stopte zoveel mogelijk gereedschap in de zelfgemaakte gereedschapskist.

Toen ze uit het schuurtje stapte zag ze een roodborstje, heel dichtbij. Tine bleef kijken en het kleine vogeltje keek terug en vloog niet weg. Je zou zo gaan geloven dat het opa was. Ze schrok er van! Maar werd toen ook heel blij.

Tine heeft het gereedschap van opa vaak gebruikt. En elke keer dat ze een roodborstje zag, dacht ze weer aan opa en over wat hij schreef in zijn laatste brief. Glimlachend dacht ze: hij zit nu in zijn schuurtje in de hemel en ik weet zeker dat hij daar ook mooie dingen maakt. Misschien wel loopfietsjes voor de engelen!

Hij is niet dood.

Tine keek even naar boven en timmerde vrolijk verder.

Slotgedachte

Dood ben ik pas als jij mij bent vergeten,
dat was het thema van vandaag.
Dood is opa van het verhaal nog niet,
want Tine denkt nog vaak aan hem
opa maakt vast loopfietsjes voor de engelen.
Maar ook Jezus is niet dood gegaan en vergeten.
Nog elke dag laten wij zien dat hij leeft
in onze daden, in onze woorden
en door goed ons best te doen
voor een fijne wereld.
Laat zien dat je Hem niet vergeten bent!
Dat is onze opdracht, zeker van vandaag!