De laatste kans
Spiegelverhaal bij Lucas 13, 1-9
Leslie, Nino en Jeffrey waren de rotjongens van groep 6. Ze werden altijd uit elkaar gestuurd, maar als juf even niet oplette, waren ze weer bij elkaar. En vooral samen waren ze erg vervelend. Leslie had al eens een punaise bij de juf op de stoel gelegd en het had haar veel pijn gedaan. Nino zat altijd met zijn mobieltje, en dat piepte heel irritant. En Jeffrey zat vaak te schreeuwen in de klas en hij gebruikte veel scheldwoorden. Juf was meer tijd kwijt met deze drie, dan met de andere vijfentwintig kinderen. Het was al 3 jaar hetzelfde. Ook de vorige twee juffen hadden hetzelfde moeten meemaken. Praten met de ouders had ook niet geholpen.
Eigenlijk was het een beetje zielig. Niet alleen voor de juf en de andere kinderen, maar ook voor de drie jongens. Ze hadden al genoeg problemen en zo konden ze niet doorgaan….
Volgende week zouden ze op een excursie gaan naar de “Flevohof”, een boerderij.
Zes moeders zouden gaan rijden. Maar zij hadden geen zin in die drie vervelende klieren. Na schooltijd gingen ze naar de juf.
De eerste moeder zei: “Die jongens gaan het zeker weer verpesten voor de rest.”
De tweede moeder zei: “We denken dat het beter is als ze niet meegaan”.
-“Ja, het kan ook gevaarlijk zijn in de auto. Vorige keer deed Leslie onder het rijden de deur open!”.
-“Ik heb er ook geen zin in”, zei een andere moeder.
-“Ik ook niet, ik vind het heel vervelend, maar we hebben al 3 jaar problemen met ze”.
De juf begreep het wel, maar ze antwoordde hen: “Laat me nog eens met ze praten. Ik vind dat alle kinderen meemoeten, anders kan het hele excursie niet doorgaan. We zijn één klas, iedereen moet mee kunnen doen”.
De moeders hadden veel respect voor de juf, want ze was heel goed. Dus gaven ze de juf en de jongens nog één kans.
De juf wilde heel graag dat de excursie doorging, want ze wist dat het heel leuk ging worden. Het zou zelfs leuk worden voor Leslie, Nino en Jeffrey als ze zich zouden gedragen. Daarom vroeg de juf hun om na schooltijd even te blijven.
“Jongens, ik moet eens ernstig met jullie praten. De moeders willen jullie niet meenemen volgende week naar de Flevohof, wat vinden jullie daarvan?”.
“Nou dan zijn we toch lekker vrij!” zei Leslie.
“Maar waarom willen ze ons niet meenemen?”, vroeg Nino.
“Jullie weten best waarom niet, jullie zijn echt niet dom!”, zei de juf een beetje boos.
“Het maakt mij niet zoveel uit”, zei Jeffrey stoer.
“Nou, het maakt mij wel veel uit”, zei de juf, “ik vind dat de hele klas moet gaan of we gaan niet. Ik weet zeker dat jullie je kunnen gedragen. Maar als het nog één keer fout gaat, dan is dit jullie laatste excursie.”
De jongens zagen dat ze het echt meende.
Op de boerderij mochten ze alles zien: pasgeboren lammetjes, broeikassen met oranje paprika’s, kleine poesjes. Ze mochten zelfs de koeien melken!!
Iedereen vond het hartstikke leuk. Misschien vooral wel Leslie, Nino en Jeffrey.
Want het was eigenlijk veel leuker als ze gewoon deden. Gewoon doen was ook eigenlijk makkelijker en iedereen was aardiger.
Ze hadden hun laatste kans gepakt en vanaf die tijd ging het stuk beter in de klas, met de juf en met de jongens natuurlijk.