Vakantie!
Spiegelverhaal bij Johannes 14,6 (Bianca Dasbach)
Maarten zit achter in de auto en ziet de bomen langs zoeven.
Heerlijk, de vakantie is begonnen, ze zijn onderweg naar Zuid Frankrijk.
Gister kreeg hij zijn rapport van zijn leraar, die hem met een grote glimlach vertelde dat hij naar de tweede klas ging met allemaal voldoendes. Hoe anders was dat een half jaar geleden.
Vorig jaar na de zomervakantie was Maarten vol goede moed begonnen aan de middelbare school.
Maarten deed zijn best, niet alles ging even makkelijk, maar op zijn eerste rapport had hij geen onvoldoendes. Zijn mentor had gezegd dat het een goed rapport was en dat hij vooral zo door moest gaan. Maar helaas hoe hij ook zijn best had gedaan, de cijfers gingen niet omhoog, eerder omlaag.
Het tweede rapport was dus geen leuk gesprek geweest, er moest echt iets gaan gebeuren. Wat er nou de laatste maanden precies gebeurd is weet Maarten nog steeds niet, maar ineens gingen zijn cijfers wel omhoog.
Zijn ouders en mentor hadden gezegd dat ‘het licht’ was aangegaan.
In ieder geval had hij nu een rapport met alleen maar dikke voldoendes.
Tijd voor vakantie dus en daar had hij nu reuze zin in.
Aangekomen op de camping zit de stemming er gelijk goed in. Ze krijgen een mooie plek, het is heerlijk weer en het zwembad is super groot. De douches en toiletten zijn ruim en blinkend schoon. Er is een grote kampwinkel waar van alles te koop is.
Er is zelfs gratis Wifi!
Dit wordt een geweldige vakantie. Maarten zoekt zijn zwembroek en gaat aan de rand van het bad zitten.
In het zwembad liggen een aantal jongeren en hij zwemt een beetje hun kant op. Wat dichterbij gekomen hoort hij hun gesprek. Ze hebben het over de badpakken en zwembroeken van de mensen en kinderen rond het zwembad. Het is alleen maar negatief. Hij zwemt verder naar een ander clubje. Ook daar hoort hij alleen maar geroddel over lelijke caravans en tenten ‘daar ga je toch niet mee op vakantie!’.
Nee, hun caravans zijn tenminste mooie en luxe.
Teleurgesteld verlaat Maarten het zwembad en loopt terug naar de tent. Zijn moeder vraagt wat er is, Maarten zegt dat het hier stom is.
Ze snapt wel een beetje wat Maarten bedoeld.
De buren hebben nog helemaal niets gezegd, terwijl ze voor hun grote caravan zitten. Op andere campings was er meestal al bij de eerste tentstok een helpende hand of grappige opmerking. Nu helemaal niets, alleen maar rare blikken.
Na een paar dagen besluiten de ouders van Maarten dat ze verder reizen. Hier voelen ze zich niet welkom. Maarten is opgelucht, hij heeft nog steeds geen contact met de andere jongeren. Aan de andere kant is dit wel een super mooie camping.
Ze rijden de hele dag door en komen uiteindelijk bij een camping waar nog plek is.
Een natuurcamping! Hier zit Maarten niet op te wachten!!!
De camping is super klein, er is maar 1 douche en 1 toilet voor iedereen! De paden zijn modderig, er is niet eens een zwembad! Wel een meertje, maar dat ziet er niet echt lekker uit. En er is al helemaal geen wifi!!
Teleurgesteld helpt Maarten mee met het opzetten van de tent.
Al gauw staan er een paar kinderen naast hem en stellen allemaal vragen. “Waar kom je vandaan? Spreek je Nederlands? Ga je mee zwemmen?” Maarten zegt dat hij eerst even moet helpen en dan wel zal kijken of hij nog wil zwemmen.
Als de tent staat heeft hij er eigenlijk al geen zin meer in. Wat een stomme camping. Zijn moeder geeft hem een por en zegt dat hij even naar de kinderen moet lopen om te kijken wat ze aan het doen zijn. Boos staat Maarten op en loopt in hun richting.
‘Stomme camping’, moppert hij nog.
Bij het meertje hoort hij een hoop gelach. De kinderen begroeten hem enthousiast en vragen waar zijn zwembroek is of dat hij altijd met al zijn kleren aan zwemt! Maarten moet een beetje lachen. Oké, hij gaat zijn zwembroek aantrekken.
’s Avonds is er een kampvuur en zitten alle mensen van de camping met elkaar aan tafels te eten. Alle natte spullen en zwembroeken hangen aan lijnen te drogen en niemand vindt dat raar.
Iedere dag doen ze allemaal spelletjes, bouwen hutten, houden modder gevechten en nog veel meer. De kinderen vinden Maarten stoer, want hij is de grootste, de sterkste en hij weet alles.
Maarten en zijn ouders blijven twee weken op de camping staan, dan wordt het tijd om weer naar huis te gaan. Ze nemen afscheid van alle vrienden die ze gemaakt hebben.
Dit was een vakantie om nooit te vergeten en een goede start om na de vakantie weer verder te gaan.