En toch is hij er. . .
Spiegel verhaal bij Johannes 20, 19-31 (bron; theologisch tijdschrift Bonnefooi)
Anouk logeert elke zomer bij opa en oma.
Ze hebben een prachtige tuin waar je heel fijn kunt spelen en waar prachtige bomen en struiken staan. Opa is er altijd druk mee en Anouk vindt het leuk om te helpen.
Anouk vindt de vlinderstruik een van de mooiste struiken, er zitten altijd vlinders op. De blauwpaarse bloempluimen waaien in de wind heen en weer terwijl vlinders in allerlei kleuren er omheen zwermen.
Opa noemt de namen: Citroenvlinder, Kleine vos, Koolwitje, Atalanta.
Anouk vindt de Atalanta en de Kleine vos het mooist.
De Atalanta is zwart met oranje-rode banen en witte vlekken op de vleugels.
De Kleine vos lijkt er wel een beetje op, maar die is bruinrood met kleine blauwe vlekjes aan de randen van de vleugels.
Opa vertelt veel over al de bloemen en de bomen en struiken in zijn tuin. En Anouk leert zo ook heel veel.
Ze heeft op school al eens een spreekbeurt over vlinders gehouden.
In het voorjaar snoeit opa de vlinderstruik heel kort en toch is hij zomers vaak nog groter dan dat hij het jaar ervoor was.
Op een dag als Opa in de tuin bezig is valt hij zomaar op de grond, hij staat niet meer op…… Oma ziet het gebeuren en belt vlug de dokter. De dokter komt meteen, hij heeft een naar bericht, opa’s hart is opgehouden met kloppen.
Dat was een heel verdrietige dag voor oma en voor alle mensen die veel van opa houden.
Anouk moet veel aan opa denken en de eerste keer dat zij weer bij oma logeert mist zij opa heel erg. Ze moet ervan huilen. Stilletjes loopt ze door de tuin.
Gelukkig heeft oma hulp van een aardige buurjongen, die net zo veel van tuinieren houdt als opa.
De tuin ziet er bijna net zo mooi uit als toen opa er nog was.
Als Anouk bij de vlinderstruik komt gaat ze op de grond zitten en ze kijkt naar het spel van de vlinders en dan gebeurt het . . . .
Het is net of ze opa weer bezig ziet en hoort zeggen: ‘Kijk Anouk, daar heb je de Atalanta en daar de Kleine vos en zie je die mooie gele citroenvlinder ?‘
Anouk wordt er minder verdrietig van.
Opa is er niet meer en toch is hij er wel, zo voelt dat.
Zou oma opa ook om zich heen voelen, vast wel, ze zal het haar vragen.
Eén ding is zeker, als ik een vlinder zie, denk ik aan opa!