Spiegelverhaal bij Genesis 2:18-24 ,
In het begin was er niets.
Het was donker.
Toen deed meester Christiaan het licht aan.
Hij begon het podium op te ruimen.
De tweede dag zorgde hij voor alle elektrische spullen: de microfoons en het geluid.
De derde dag hing hij de grote rode gordijnen op.
De vierde dag zorgde hij dat alle stoelen voor het publiek goed stonden.
De vijfde dag vroeg hij 2 juffen van groep 8 om samen met hem een musical uit te zoeken.
De zesde dag heeft hij de musical besteld en betaald.
De zevende dag kwamen de kinderen. Meester Christiaan was heel benieuwd!
Het verhaal had hij niet gemaakt, maar hij wist dat het goed was.
De kinderen zagen het verhaal nu ook en iedereen wilde weten wat zijn of haar rol was.
Het verhaal kregen ze mee naar huis om door te lezen.
Meester Christiaan had gezegd: dit is het verhaal dat we gaan volgen.
De meeste kinderen hadden het verhaal wel gelezen, maar ze vonden het niet zo goed…
Meester Christiaan verdeelden de rollen en iedereen ging zijn rol maar leren.
Het was wel moeilijk.
“Waarom staat het zo opgeschreven”, vroeg Mark, “ik praat nooit zo”!
“Ik ook niet”, zei Chelsea, “het is een stom stuk. Zo praten kinderen toch niet!!”
Meester Christiaan zei: “dit is het verhaal van een hele goede schrijver. Als jullie nu stoppen, dan zie je niet was hij bedoelde.”
“Waarom bedenken we zelf niet een verhaal”, zei Stefan.
“Stefan, als jij een verhaal wil maken, dan moet je dat maar doen. Maar wij gaan verder met dit verhaal “.
Stefan heeft toen niet meer meegedaan. Hij moest schrijven.
Maar het lukte helemaal niet!
Na een paar weken vroeg meester Christiaan aan Stefan of hij al wat had.
Stefan moest bijna huilen.
“Ik heb nog wel een leuke rol voor je Stefan”. Hij was weer blij. Gewoon meedoen!
De musical werd een groot succes. Het verhaal was toch niet te moeilijk. Het einde was juist heel leuk. De grappen zaten aan het eind. En Stefan mocht ze maken!